i stało się

Po raz kolejny chowam, pakuje, zaklejam i pod nosem przeklinam.
Oj bardzo przeklinam.
Zmieniamy miejsce zamieszkania.
Jesteśmy zmęczeni blokowymi betonami, kasetonami na sufitach (kto wymyślił takie paskudztwo) i boazerią nawet w kuchni i łazience.
O przeprowadzce zadecydował mąż (a raczej o opuszczeniu tego cholernego, paskudnego mieszkania), podczas mojej chwilowej ten tego nieobecności.
Z wyborem poczekał aż opuszczę szpital. Przy formalnościach z udawanym zrozumieniem kiwałam tylko głową.
Przecież wiem, że to są zmiany na lepsze, że tam będzie lepiej i nam, i temu paro centymetrowemu ludzikowi, że przeprowadzka z TAKĄ ekipą pójdzie sprawnie, że tym razem zabezpieczę talerze ;P,
ale jednak ...